نوع دقیق گرید (316، 316L، 316Ti، و غیره)

یکی از اولین نکاتی که باید بررسی شود، نوع گرید ورق است. هر زیرگروه از استیل 316 ویژگی خاص خود را دارد؛ برای مثال، 316L با کربن کمتر، برای جوشکاری مناسب‌تر است و خطر خوردگی بین‌دانه‌ای در آن کاهش یافته است، در حالی که 316Ti برای شرایط دمای بالا مقاوم‌تر است. انتخاب اشتباه گرید می‌تواند منجر به کاهش طول عمر سیستم یا عدم انطباق با استانداردهای بهداشتی یا فنی شود.

آنالیز شیمیایی و گواهی‌نامه متالورژیکی (Mill Test Certificate)

حتماً از فروشنده بخواهید که گواهی آنالیز شیمیایی (MTC) یا تست میل را ارائه دهد. این گواهی شامل درصد عناصر تشکیل‌دهنده (کروم، نیکل، مولیبدن، کربن و غیره) و خواص مکانیکی محصول است. اعتبار و صحت این گواهی مشخص می‌کند که آیا ورق واقعاً مطابق استاندارد ASTM A240 یا استانداردهای دیگر تولید شده است یا خیر.

وضعیت سطح و پرداخت (Surface Finish)

سطح ورق استیل ممکن است با پرداخت‌های متفاوتی مانند No.1 (صنعتی)، 2B (نیمه‌براق)، BA (آینه‌ای) یا Satin ارائه شود. انتخاب نوع پرداخت سطح باید متناسب با کاربرد نهایی باشد؛ برای مثال، در صنایع غذایی یا دارویی، سطح صاف و پولیش‌شده برای بهداشت و سهولت تمیزکاری الزامی است.

ابعاد دقیق و تلرانس ضخامت

دقت در ضخامت واقعی ورق اهمیت زیادی دارد، به‌ویژه در کاربردهای تحت فشار یا با طراحی دقیق مهندسی. ورق‌های نازک‌تر از حد استاندارد ممکن است در برابر تنش‌ها آسیب‌پذیر باشند، در حالی که ضخامت بیشتر از حد نیاز، می‌تواند هزینه را بدون دلیل افزایش دهد. بررسی استاندارد تلرانس ضخامت (مانند ±0.02 میلی‌متر) در برگه مشخصات ضروری است.

میزان سختی و فرم‌پذیری مورد انتظار

در برخی پروژه‌ها نیاز به خم‌کاری، کشش یا شکل‌دهی ورق وجود دارد. بنابراین باید مشخص شود که ورق در چه شرایطی (آنيل‌شده یا سخت‌شده) تحویل داده شده است. ورق‌های آنیل‌شده (annealed) برای فرم‌دهی مناسب‌تر هستند و نباید با ورق‌های سخت‌شده سرد اشتباه گرفته شوند.